به گزارش مجله خبری نگار، این حتی در شرایط پارازیت رادیویی یا کمبود سیگنالهای ناوبری ماهوارهای مانند GPS یا GLONASS است.
کنستانتین کونوالوف، محقق این مرکز، توضیح داد: «ما مدلی از یک سیستم ناوبری نوری مستقل را توسعه دادهایم که توسط یک اسکادران هواپیماهای بدون سرنشین استفاده میشود، و این سیستم زمانی کار میکند که استفاده از فضانوردی به دلایلی غیرممکن باشد، یا زمانی که فضانوردی اجازه تعیین دقیق مکان هواپیمای بدون سرنشین را نمیدهد.»
وی افزود که سیستم جدید فقط به تصاویر ماهوارهای سنتی نیاز دارد، بدون نیاز به نقشههای ارتفاع یا دادههای حرارتی یا ژئوفیزیکی اضافی، و به هیچ دستگاه اضافی غیر از دوربین نصب شده بر روی پهپاد معمولی نیاز ندارد.
این سیستم از الگوریتمهای هوش مصنوعی برای تطبیق تصاویر گرفته شده از دوربینهای نصب شده بر روی پهپادها با تصاویر ماهوارهای در دسترس عموم استفاده میکند و میتواند نشانههای طبیعی و مصنوعی مانند حوضههای آب، تأسیسات و جادهها را بر اساس مساحت، محیط اطراف و شکل آنها تشخیص دهد. پس از مقایسه تصاویر، سیستم به طور خودکار مختصات هر پهپاد را محاسبه میکند و مسیر پرواز بهینه را برای جلوگیری از مناطقی که شناسایی مکانها دشوار است و جلوگیری از برخورد بین هواپیماهای داخل اسکادران تعیین میکند.
اهمیت هواپیماهای بدون سرنشین در بسیاری از زمینه ها، از شناسایی گرفته تا حمل و نقل پستی، به طور پیوسته در حال افزایش است. اما استفاده از ازدحامهای بزرگ به تعداد زیادی اپراتور نیاز دارد که باعث افزایش هزینهها میشود. بنابراین، محققان در حال کار بر روی توسعه سیستمهای هوشمندی هستند که به این هواپیماها اجازه میدهد به طور مستقل و بدون دخالت انسان عمل کنند.
این سیستم گام مهمی در جهت افزایش قابلیتهای پهپادها در محیطهای چالش برانگیز است، جایی که سیگنالهای ماهوارهای در دسترس نیستند یا نادرست هستند و در را برای استفاده گستردهتر در عملیات نظامی و غیرنظامی باز میکند.
منبع: TASS